Wat kak aan je schoen je kan leren

Je hebt het misschien al eens meegemaakt? Kak aan je schoen? Liefst als je schoenen aanhebt met heel diepe ribbeltjes in de zool. En bij voorkeur ontdek je dit pas als je al door je living en keuken bent gelopen (want je wou nog even je keukenafval bakje leegmaken op de composthoop en daarom hou je je schoenen maar aan.)

Bon, vloeken! Vooral als je merkt dat die kak niet zomaar uit die ribbeltjes wil. Knoeien met takjes, papiertjes van de keukenrol, water,... Je wordt nerveus want dit gaat zeker een half uur duren (ook al had je die dag niet veel in de agenda staan). Tot plots je frang valt dat die kak aan je schoen je een lesje wil leren. Want waarom word je daar zo ambetant van? Oké, kak stinkt een beetje maar met drie kinderen in huis heb je jaren met je neus boven de kak gehangen en dat heb je dan ook maar aanvaardt. Oké, je zou liever iets anders doen maar je dreigt geen afspraak te missen alleen je luie ochtendje krijgt een andere bocht. 

Dus terug naar de vraag, waarom word je daar dan ambetant van. Wel eigenlijk is daar maar één oorzaak voor, je maakt er een probleem van in je hoofd. Die heerlijke gedachten (die nooit eens lijken te zwijgen) gaan maar door: 'dit is niet tof', 'Ik zou nu koffie aan het drinken kunnen zijn' 'Verdomme, straks moet ik mij gaan haasten', 'Wie maakt er in godshemelsnaam de groefjes in zolen zo diep' 'Waarom ik?' 'Wat wil het universum mij zeggen?' 'Mijn leven is één opeenhoping van miserie'. Het molentje in je hoofd maakt het allemaal erger dan het is.

De realiteit beantwoord niet aan wat je had verwacht. En ook die verwachting is een constructie die je maakt in je hoofd. Je dacht rustig thuis te komen, de ketel op te zetten, krant te lezen,... Niet de realiteit maakt ons boos, verdrietig, ambetant, maar wat we er van maken in ons hoofd. Niet de dingen die gebeuren zijn erg of vervelend, maar jouw gedachten (en ook de mijne ;-) ) maken het erg. Want komaan wat sta ik eigenlijk te doen? Ik ben gewoon kak uit mijn schoenen aan het peuteren, is dat zo erg? Nee toch, die mensen die ik vandaag nog tegenkom zullen mij heel dankbaar zijn dat ik de moeite heb genomen een half uur aan mijn schoenen te staan peuteren!

Gepost op 07 nov 2017 -