Kom binnen langs de deur!

Hoe vaak laten we ons niet tegenhouden door angst, door dat stemmetje in ons hoofd die we de innerlijke criticus noemen? Veel te vaak!

Waarom laten we ons afschrikken om dingen te doen die in sé niet gevaarlijk of levensbedreigend zijn? Waarom hebben we angst om iemand aan te spreken, om dat filmpje op sociale media te gooien, om een ander kapsel te proberen, om een idee voor te stellen bij je baas,....?

Niet levensbedreigend als het mislukt. Dus enkel sociale angst en het risico op een gekwetst ego houden ons tegen.

We willen aanvaard worden, graag gezien. We laten ons al tegenhouden door wat anderen ervan zouden kunnen denken. En wat anderen er van zouden kunnen denken is iets dat we vooral in ons hoofd fabriceren en weinig te maken heeft met de realiteit.

En dan os ego'tje. Amaai, dat zit ons soms echt in de weg. Moeten toegeven dat het toch niet zo'n geweldig succes was. De oplossing: relativeren! Jouw kleine 'mislukking' heeft op wereldschaal geen enkele betekenis. Alleen jij ligt er wakker van. Eerlijks gezegd, het is al het getob en zelfverwijt niet waard. probeer gewoon nog een keer, maar nu Andres, nu beter;. Leer eruit!

Als improvisators leren we gewoon te gaan, we leren met lef langs de deur en liefst de voordeur binnen komen! Er staan! Vollen bak! 100% engagement! Dat katje leren! Ook als je hart tekeer gaat als een gek en het zweet je uitbreekt! Die angst aanvaarden en er toch voor gaan!

Dus doe! Ga voor actie! Ga door die deur! je kan het!

Wordt er in jouw team weinig initiatief genomen? Swiep leert jouw mensen om er voor te gaan!

evelien@swiep.be

Wil je meer tips voor een topteam?

Gepost op 06 jun 2019 -